Stuwatow Fiodor Siemionowicz
Urodzony w 1845, zmarły w 1874.
Tragiczna postać młodego geniusza, okradzionego z należnej mu sławy i dochodu przez jego promotora w petersburskim Instytucie Technologicznym i jego żonę (Wasilij i Lampa Jarzeniowowie, por. „Historia L. Jarzeniowej” Anatolija Oswietleniowa), którą z kolei prawdopodobnie łaczyły relacje z Łodyginem.
Żadne z nich nie dorobiło się na krzywdzie Fiodora Siemionowicza – zostali podobnie wykorzystani przez Edisona.
Polska, zawsze wrażliwa na nieprawości usprawiedliwiane przez kolejne reżimy moskiewskie, była prawdopodobnie jedynym krajem, w którym przyjęło sie okreslać najlepsze żarówki od nazwiska ich prawdziwego wynalazcy. W poczet Uczonych Radzieckich włączony pośmiertnie w 1940 r. po osobistej interwencji behawioralisty Schodowa, który w tym czasie na specjalne zlecenie Parti opracowywał, w porozumieniu z Moskiewskim Ogrodem Zoologicznym, klatkę na ludzi, której głównym założeniem miało być aby żyjący w systemie komunistycznym ludzie sami do niej wracali. Żarówki Stuwatowa użyte były w pierwotnych, luksusowych, modelach klatek, później wycofane stały się obiektem pożądania kolekcjonerów.
Wynalazki: klatka schodowa, żarówka stuwatowa